-آيا عمر جاودانه و آب حيات و اين كه حضرت خضر از آب حيات نوشيد و عمر جاودانه يافت درست است؟

(0)
-چه كسي در آخرت بهره مند وبي بهره مي باشدچرا؟(0)
-چرا ما نمي توانيم شناخت دقيق و كاملي از عالم , آخرت داشته باشيم ؟(0)
-با تامل و دقت در انسان و طبيعت روشن مي شود كه انسان همواره در پي دفع ضرر ازخود و جلب منافع است و از اين طريق حيات خود را حفظ كرده , به بقا ادامه مي دهد . امـا از آنـجـا كه دفع ضرر و جلب منفعت في حد نفسه نمي تواند انسان رابرانگيزد و به عمل وادار سـازد خـداوند اعمال را همراه با لذت يا رنج قرار داده است و انسان در پي لذت برمي آيد و مثلا با خـوردن و آشاميدن و زناشويي كردن لذت مي برد و از اين طريق در حقيقت حيات و بقاي خود را ادامه مي دهد . امـا اگـر فـرض كـنيم انسان نه دچار ضعف و بيماري شود و نه نابود گردد , كما اينكه در جهان آخـرت چنين است ديگر لذت ها فايده اي براي او ندارند , زيرا لذت ها در دنيا براي اين بودكه انسان تشويق به عمل شود تا به بقاي خود ادامه دهد . بنابراين چرا خداوندهمواره انسان را به لذت هاي گوناگون جهان آخرت وعده مي دهد در حاليكه اين لذت هادر آنجا فايده اي ندارند ؟(0)
-چـگـونه ممكن است امر جاويداني كه ابتداي آن روز قيامت است كه در آن آسمان و زمين از ميان مي روند , به بقاي آسمان و زمين مقيد شود ؟(0)
-چرا عدم ايمان به آخرت , موجب عذاب ابدي مي شود ؟(0)
-آيا انسان ها در آخرت هم مثل اين دنيا از اختيار برخوردارند؟(0)
-آخرين مرحله كمال انسان در آخرت چيست ؟(0)
-عقب ماندگان ذهني و كودكان در آخرت در چه حالي هستند؟(0)
-آيا در جهان آخرت با همين تركيب حاضر مي شويم ؟(0)
-آيا عمر جاودانه و آب حيات و اين كه حضرت خضر از آب حيات نوشيد و عمر جاودانه يافت درست است؟

(0)
-چه كسي در آخرت بهره مند وبي بهره مي باشدچرا؟(0)
-چرا ما نمي توانيم شناخت دقيق و كاملي از عالم , آخرت داشته باشيم ؟(0)
-با تامل و دقت در انسان و طبيعت روشن مي شود كه انسان همواره در پي دفع ضرر ازخود و جلب منافع است و از اين طريق حيات خود را حفظ كرده , به بقا ادامه مي دهد . امـا از آنـجـا كه دفع ضرر و جلب منفعت في حد نفسه نمي تواند انسان رابرانگيزد و به عمل وادار سـازد خـداوند اعمال را همراه با لذت يا رنج قرار داده است و انسان در پي لذت برمي آيد و مثلا با خـوردن و آشاميدن و زناشويي كردن لذت مي برد و از اين طريق در حقيقت حيات و بقاي خود را ادامه مي دهد . امـا اگـر فـرض كـنيم انسان نه دچار ضعف و بيماري شود و نه نابود گردد , كما اينكه در جهان آخـرت چنين است ديگر لذت ها فايده اي براي او ندارند , زيرا لذت ها در دنيا براي اين بودكه انسان تشويق به عمل شود تا به بقاي خود ادامه دهد . بنابراين چرا خداوندهمواره انسان را به لذت هاي گوناگون جهان آخرت وعده مي دهد در حاليكه اين لذت هادر آنجا فايده اي ندارند ؟(0)
-چـگـونه ممكن است امر جاويداني كه ابتداي آن روز قيامت است كه در آن آسمان و زمين از ميان مي روند , به بقاي آسمان و زمين مقيد شود ؟(0)
-چرا عدم ايمان به آخرت , موجب عذاب ابدي مي شود ؟(0)
-آيا انسان ها در آخرت هم مثل اين دنيا از اختيار برخوردارند؟(0)
-آخرين مرحله كمال انسان در آخرت چيست ؟(0)
-عقب ماندگان ذهني و كودكان در آخرت در چه حالي هستند؟(0)
-آيا در جهان آخرت با همين تركيب حاضر مي شويم ؟(0)

مطالب این بخش جمع آوری شده از مراکز و مؤسسات مختلف پاسخگویی می باشد و بعضا ممکن است با دیدگاه و نظرات این مؤسسه (تحقیقاتی حضرت ولی عصر (عج)) یکسان نباشد.
و طبیعتا مسئولیت پاسخ هایی ارائه شده با مراکز پاسخ دهنده می باشد.

  کد مطلب:35832 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:20

از ديدگاه قرآن آيا مسئله نبوت «استحقاقي» است يا «تفضلّي»؟
قرآن طرفدار نظريه تفضل است و ميتوان اين مطلب را از امور ياد شده در زير استفاده كرد:
الف: نبوت و گزينش الهي:
قرآن درباره پيامبران واژههايي مانند «اصطفاء» و «اجتباء» بكار ميبرد.
و ناگفته پيدا است «گزينش» آهنگ تفضل دارد نه استحقاق، زيرا بنابر استحقاق، انساني كه واجد ملاكات لازم براي پيامبري است خود به خود براي چنين مقامي متعين ميگردد و نيازي به انتخاب و گزينش نيست آنجا كه پس از نام بردن گروه بسياري از پيامبران چنين ميفرمايد:
«وَاجْتَبَيْناهُمْ وَهَدَيْناهُمْ اِلي صِراطٍ مُسْتَقِيمٍ» انعام/87
[آنان را برگزيديم و به راه است هدايت كرديم.]
و باز ميفرمايد: «اُولِئكَ الَّذِينَ اَنْعَمَ اللّهُ عَلَيْهِمْ مِنَ النَّبِيينَ مِنْ ذُرّيَّةِ آدَمَ وَمِمَّنْ حَمَلْنا مَعَ نُوحٍ وَمِنْ ذُرّيَّةِ اِبْراهِيمَ وَاِسْرائِيلَ وَمِمَّنْ هَدَيْنا وَاجْتَبَيْنا...» مريم/58
آنان (گروهي از پيامبران كه اسامي آنان در آيات پيشين آمده است) كساني هستند كه خدا بر آنان نعمت بخشيد، پيامبراني كه از ذريه آدم و ذريه كساني كه با نوح بر كشتي حمل شدند و از فرزندان ابراهيم و اسماعيل و ذريه آنان كه هدايت كرديم و برگزيديم ميباشند.
در برخي از آيات در مورد پيامبران واژه اصطفا بكار رفته است چنان كه ميفرمايد: «اللّهُ يَصْطَفِي مِنَ المَلائِكَةِ رُسُلاً وَمِنَ النّاسِ اِنَّ اللّهَ سَمِيع بَصير» حج/75
[خدا از فرشتگان و از انسانها رسولاني را برميگزيند، خدا شنوا و بيناست.]
ب: هدايت خاص الهي:
با وجود اينكه هدايت الهي، عمومي و گسترده است ولي درباره پيامبران از هدايت ويژهاي ياد كرده ميفرمايد:
«وَاجْتَبَيْناهُمْ وَهَدَيْناهُمْ اِلي صِراطٍ مُسْتَقِيمٍ» انعام/87 [آنها را برگزيديم و به راه راست رهنمون شديم]
و باز ميفرمايد: «اُولِئكَ الَّذِينَ هَدي اللّهُ فَبِهُداهُم اقْتَدِهْ» انعام/90
[آنان كساني هستند كه خدا آنان را هدايت كرده پس از هدايت آنان پيروي نما]
و از آنجا كه هدايت را به خود نسبت ميدهد طبعاً اين هدايت همان موهبت نبوت است كه در برگيرنده همه مراحل هدايت ميباشد.

: آية الله جعفر سبحاني
منشور جاويد ج 10

مطالب این بخش جمع آوری شده از مراکز و مؤسسات مختلف پاسخگویی می باشد و بعضا ممکن است با دیدگاه و نظرات این مؤسسه (تحقیقاتی حضرت ولی عصر (عج)) یکسان نباشد.
و طبیعتا مسئولیت پاسخ هایی ارائه شده با مراکز پاسخ دهنده می باشد.